16 Ocak 2015 Cuma

ABLAMDIN

(kardeşimin yıllar önce bana yazmış olduğu şiir,çok güzel ve anlamlı)

Çocuktuk önce,oyunlar oynardık
Güleryüzlü pasaklı bir kız çocuğuydun
Ablamdın....
Sana hiç abla demedim.
Hep olgundun,şiirler yazar
kitap okurdun,merak ederdim
Senin gibi olmak istedim
olamadım.....
Bir zaman geldi dert ortağımdın
Herşeyimi sana anlatırdım.
Annemdin bazen, bazen arkadaşım
bazen sevgilim,bazen bendin...
Hep uçlardaydın.
Hep olur olmaz şeyler yapardın.
Yine olur olmaz bir zamanda
Yuvadan uçtun.
Bir kolum kırıktı artık,
Hatta bacağım.
Hani zamanla iyileşir ya yaralar
Tam iyileşirken ikimizde
Canımızı kaybettik.
Herşey eskisi gibi olurmuydu?
Onsuz oldu.
Sahneden alkışlarla indi
Bir beyaz at'a bindi ve gitti...
Oysa sen hep oradaydın.
Yakındın ama gönüle uzak.
Şimdi yollar dahada uzadı.
Hep gülüşün geldi aklıma birde dudak yiyişin.
Tek tesellim oldu gönderdiğin mektuplar
Canım kardeşim diye başlayan satırlar.
Benimde son sözüm;
Hoşçakal canım ablam.
A.E.

Hiç yorum yok: