TOPAL SÜHEYLA

TOPAL SÜHEYLA
Çok küçükken oynardık onunla Bir kolunun altında değneği,
Yüzünde bitmez gülümsemesi...
Hiç yadırgamazdık,aksayan bacağını görmezdik...
Koşamazdı topal süheyla...
O yüzden merdiven başında oturur,
Beştaş oynayalım diye bakardı masum masum...
Seve seve kabul ederdik ama hep o yenerdi
Taşları havaya atarken onlarla dans ederdi...
Küçüklüğümün kocaman insanıydı süheyla....
Kendi topaldı ama aklı herkesten fazlaydı.