KARANLIKLAR

Gecemin nemli saatlerinde korku sarar her yanımı....
Sarılsamda yorganlara terkedemem telaşlarımı....
Siyah günün aydınlığını görmek için açıktır gözlerim.....
Bir damla yaşla ıslanır yastığım...
Bedenim ruhumla savaşmakda ama yılgın....
Ben sonu gelmez çıkmazların mağlubuyum sanki.....
Elimden gelen insan gibi olmanın formülünü bulmak....
Fakat formüller bile sonuçsuz kalmakda....
Herkesin yavrusu,aşkı,anası,babası sanki sadece benim umurumda....
Bitmez karanlıklarda duman olmuşum.....
Keşke sabah olunca tüm olanlar unutulsa:(((